Çözümü getirecek her türlü öneriye sonuna kadar açıktım; ölüm dahi olsa düşünebilirdim bir kaç saniye tereddüt etsem de. Ölmüş gibi yapmak ya da uyuyor gibi davranmak sorunları çözüp, acı mı azaltır mı diye sorduğumda boş karanlığa bir gece... Cevap geliverdi. "Aşktır ölümden güzel olan" Bunun üzerine farkına vardığım en önemli ayrıntı; ölüm isteğinin getirdiği yalancıktan bir "son" kavramı. İstediğin gibi yaşamak, bir şeyi sadece yapmayı istediğin için yapmak önemliyse eğer; aşka sarılmak yapılabilecek en doğru haraket. Nehirde sürüklenen bir dal parçasının matematikte yüzlerce koordinat çizgisi üzerinde akışın, rüzgarın ve diğer bir çok etkenin sayesinde hareket olasılığı vardır. Plan yapılmaz, rastlantısal faktörlerle belirlenir. Hayatta plan yapmak milyonlarca tesadüfi faktörün içinde sadece buz dağının görünen yüzüyle savaşmak olabilir. Tam da işte bu noktada ölü bedenler teferruat ise; yaşayan ruhlardır çözüme giden...04 Aralık 2008 Perşembe, 16:40
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder