Haziran 30, 2009

oltaya takılmak

Bazen diyorum, denemeden vazgeçmek kolay geliyor. Çabalamak için uğraş, kolaya kaçma. Sokağa çıkmak gerekiyor ekmek almak için, bakkala gitmek gerekiyor bira içebilmek için, insanlarla konuşmak gerekiyor arkadaş edinebilmek için, sevgili bulmak gerekiyor sevişebilmek için. Bazen çok geliyor bunlar. Çok zor geliyor. Yatağa gitmek bile uyuyabilmek için. Neden koltukta sızıyorum ki yoksa? Televizyonu açmak gerekiyor "The Simpsons" seyredebilmek için; ama koltuktan kalkamıyorum. "Stand By" teknolojisini bu yüzden bulmuş olsalar gerek. Kumanda bozuktu geçenlerde iki gün televizyon seyretmedim. Zor geliyor çünkü.
Bazen oltaya takılmış balık gibi hissediyorum. Kıvrandıkça iğnenin daha derine saplanması gibi neden uğraşıyorum diye soruyorum kendime. Sonunda aynı hesap değil mi? Olta takıldıktan sora çekeceği yer belli; çırpınsan da çırpınmasan da. O zaman neden yorayım kendimi? Sonra oltanın iğnesi canımı yaktı mı, denemeden vazgeçme diyorum.

Kola istedi canım, mutfağa gitmek gerekiyor dolaba ulaşmak bardak almak makineden ve daha da fazlası... Öyleyse denemeden vazgeçememek gerekiyor. Bir kola içmek bu kadar zor olmamalı...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder