Şiirler yazarım sarı ampullü sokak lambalarına karşı, bir kaç saat evvel yağmış yağmur suyu birikintilerinden yansıyan kırılmış kalplerin gölgeleriyle beslenir kalemim... Kalemim dedim de, sokaklarda dolaştığım zamanlarda elimde olan bir diğer varlığım fotoğraf makinem de ayakta durmamı sağlıyor çoğu kez, sıkılmadan bunalmadan aynık kareye bakıyroum tüm umutları kaybetmişken kaldırım taşlarının arasındaki boşluklarda... Gitmelerden, hüzünlerden vaz geçtiğim tüm aşklardan sıyrılıp da günün doğduğu kayaların üstünde dimdik ayakta olabilmek için hırçın dalgalardan da korunarak...En önemlisi nefes almak için yaşadığını hatırlatan...Gitmek gerekir bazen. Şiirlerime sözcükler biter de fotoğraflarıma ışık bulamazsam bilin ki, giderim bir gece vakti...Acıtmadan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder