Bir Gece Biterken

Gün olur bir rüyanın içine düşüverirsin, ne olduğunu anlamadan biraz şaşkın biraz yorgun belki de biraz uykulu. Sonra gözlerini açamadığından korkarsın, açtığında ise bulunduğun yerden. Ne biçim bir karanlıktır bu dersin içinden şaşkın bir ifadeyle, en parlak aydınlık senin önünde duruyorken aslında.
Sonra yürümeye başlarsın ince bir çizginin üzerinde, aşağıya baktığında bir kez daha korkarsın; çünkü yüksektesin, yalnızsın, çaresizsin ve küçüksün o koca dünyanın içinde. Düşmek üzeresin sallanıyorsun, çizginin sonuna gelmişsin yürüyorsun minik adımlarla; bildiğin halde sonunda duran dikenli güllerin arasından geçeceğini. Tam son adımı atarken boşlukta bulursun kendini yüzünü okşayan bir rüzgâr tüm korkunu hafifletirken yüreğindeki.
Gözlerini kapar beklersin. Uyanmak için belki. Tabi bu bir rüya ise gerçeğin içinde… Gözlerini tekrar açarsın yatağında olmak umuduyla; ancak koyu bir karanlık seni yutuyordur bilinçsizce. Ta ki o el seni tutana dek en amansız yerinde gecenin koyu mavi çölünde. Parmakların parmaklarıyla buluştuğu o an şimdiye kadar geçirdiğin en uzun, en mükemmel noktadır yaşamının içinde belki de unutulup gidecek zamanla. Ama sen unutmayacaksın seni kavrayan o eli zamanın birinde. Çünkü gözlerin gözlerine dokunduğunda, kalbin kalbe dayandığında geri dönüşü yoktur bunun rüya da olsa gerçek de. O parmakların ucundan gelen yaşam senin damarlarına akıyorken, nasıl olur da bırakmayı düşünebilirsin. Zaten o an bırakamayacağın, vazgeçemeyeceğin tek şey de odur. Belki bir zaman sonra, başka bir günde başka bir rüyada senin için önemsiz olacak o el şimdi vazgeçilemezindir.
O ele doğru uzanırken birden puslanır hava, ulaşamazsın bir türlü hedefine, adımların hızlanır, adımların sıklaşır...
Bir rüya gerçek olma aşamasında son bulur bir anda tam, senin korkuların dönüşürken bir hayale. Gözlerini kaparsın, durur durur ve yatarsın artık uzun uzun. Gözlerini açarsın yavaşça, uykulusun, yorgunsun, gerçeğin tam içinde artık bir rüyadasın. Ama dudaklarında bir tebessüm, uyuduğunda orada hiç bir zaman olmamış, bundan sonra hep olacak.

18.02.2005 / 23.55

Şubat '12 / 1